برداشتی از واژه "الله" در قرآن

پروردگار مهرپرور مهربان است و مهربان نام اوست، او یگانه، فرخنده، والا مرتبه، بزرگ، زنده، گشایشگر، توانا، سرفراز، بی گزند، آرام، گواه، فرزانه، صورت پرداز، روزی آفرین و داناست، همه هستی از آنِ اوست و به هر سو رو کنیم او را همان جا خواهیم یافت، همه آفریده های او نیکو و با او در راز و نیاز اند، همگان را می بیند و می شنود و پیدا و پنهان همه را می داند، مِهر سرشت اوست و انسان را نیز بر همان سرشت آفریده است باورمندان از سرشت مهربان او برخوردارند و دلهاشان از تاریکی ستم به روشنائی مهر میگراید، سرشت الهی دانایان برای دادگری استوار است و یگانگی او را گواهی می دهند، او نزاییده و زاده نشده است و شبیه و مانندی ندارد، هستی از او روشن و به او نیاز دارد، او پادشاهی دادستان و نیکوترین داوران است، برپا دارنده رستاخیز بر پایه داد است و دادگران را دوست می دارد، حسابرسی سریع و حسابداری بسنده است، حتی به اندازه ذره ای کوچک به کسی ستم روا نمی دارد، بر پهنه آسمانها و زمین فرمانروایی بلامنازع دارد، او را خواب و یا مرگ فرا نمی گیرد، و بدون فرمانش کسی تاب همراهیش را ندارد، دانش او را به اندازه ای که مقرر داشته در می یابند، هستی به اراده او و آسمان ها و زمین را در شش دوره پدیدار و شبانه روز و گردش خورشید و ماه وستارگان را اینگونه اراده و مدیریت نموده است و چون اراده به انجام کاری کند، کار انجام شده است.

نظرات کاربران