گام آهو بستری برای تاملات شخصی نگارنده وعمدتا درباره قرآن و برخی دیگر از متون مقدس است. نگارنده براین باور است که کنکاش در فهم متون مقدس با روش "برداشت مفهومی" شاید پلی باشد بر روی دره عمیق موجود بین باورمندان و ناباورمندان که بدون تنازل، آنان را به یکدیگر نزدیک و متصل می نماید. 

برداشت مفهومی قرآن چیست؟
حاصل تعامل سه عنصر؛ "پژوهشگر"، "قرآن" و "روش شناسی برداشتِ مفهومی" را می توان "برداشت مفهومی قرآن" نامید.
برداشتِ مفهومی تلاشی است برای فهم و شناخت نسبی قرآن بر پایه خرد و دانشِ شخص پژوهشگر و در چارچوبِ روش شناسی برداشت مفهومی. به بیانی دیگر، برداشت مفهومی را می توان فهم و برداشت امروز ما از متن قرآن بدون پیش فرضها و پیشداوری های شخصِ پژوهشگر و یا دیگر قرآن پژوهان و پیشینه های تاریخی دانست. پژوهشگرِ برداشتِ مفهومی قرآن، برای نگارش برداشتهای خود  تابع منابع و عوامل بیرونی نظیر شان نزول، روایت، اسناد تاریخی و… نمی باشد و قرآن را فقط با خود قرآن و با رعایت چارچوبهای روش شناسی مفهومی مطالعه و فهم می نماید.
در برداشت مفهومی پژوهشگر بیش از آنکه خود را متکی و مقید به تکنیک ها و قواعد مرسوم در ترجمه و تفسیر نماید، تلاش دارد تا از لابلای آیات و فرازهای آن نیت خوانی کرده و فهم خود را از قرآن به نگارش درآورد.
بطور کلی از سه عنصر اصلی برداشتِ مفهومیِ قرآن، دو عنصر "قرآن" و "روش شناسی برداشت مفهومی" ثابت و عنصر سوم یعنی "انسان پژوهشگر" متغیر وابسته و برخاسته از زمانِ خود می باشد.

تشریح " روش شناسی" در "برداشتِ مفهومی" قرآن:
برداشت مفهومی قرآن به روش زیر انجام می شود:
1- تشخیص "فراز" های موجود در آیه.
2- تلاش در جهت درک مفهوم هر فراز با توجه به "واژگان کلیدی" موجود در آن فراز.
3- تلاش در جهت درک مفهوم و معنی هر واژه کلیدی با مطالعه کاربرد واژه در بقیه آیات قرآن و رسیدن به درک نسبی مفاهیم مرتبط با واژه و انتخاب مناسبترین مفهوم واژه کلیدی.
4- تلاش در جهت درک مفاهیم فرازهای موجود در آیه و تعیین تقدم و تاخر و جابجایی فرازها بطوریکه به فهم بهتر آیه کمک و سازگاری بیشتری در بین فرازها به وجود آورد. 
5- نگارشِ برداشتِ مفهومی با رعایت موازین بالا و با بهره گیری از "جهان بینی مفهومی قرآنی".

جهان بینی مفهومی قرآنی:
"جهان بینی مفهومی قرآن" عبارت است از بینش و شناختِ کلی و ذهنی و قرآنیِ پژوهشگر از پدیده هایِ هستی به شیوه برداشت مفهومی قرآن.

تعدادی از "واژگان کلیدی" قرآن:
 " پروردگار"، "ملائکه"، "وحی"، "روح"، "انسان"، "شیطان"، "ابلیس"، "جن"، "امر"، "نفخ"، "اذن"، "رستاخیز" و.... 
 
 شایان ذکر است که با وجود همه تلاش های صادقانه ی پژوهشگر برای فهم قرآن از قرآن با روش مذکور، ادعایی بر درستی نتایج به دست آمده ندارد.