برداشتی از واژه "امر" در قرآن

پروردگار مهرپرور پرورش دهنده و صاحب اختیار مهربان جهان فرخنده باد او پدید آورنده هستی دانا و بر هر کار توانا است، چون اراده کند نیست هست می شود و پرتو اراده و اختیار خود را بر آنها می افکند، او آفریدگار آسمانهای تو در تو و زمین و مانند آنهاست، آن پادشاه پیروز و دانا با دمیدن اراده خود آسمان دنیا را با چراغ ستارگان‌ آراسته و امن گردانید و اراده خود را بر خورشید و ماه وستارگان چیره و تاریکی را با نور بپوشاند، پروردگار مهرپرور اراده و مهر را با خرد آمیخت، انسان اراده و سرشتی الهی دارد، با پرکنش ساختن سرشت الهی خود همراه او شوید، اما پدیده مرگ به اراده انسان نیست و به درستی آنگاه که اراده الهی تجلی یابد بدکاران زیانکاران خواهند بود.
من به سوی راه نیکوکاری که همان راه پروردگار مهرپرور است رهسپار شدم و اینچنین بود که نور سرشت و اراده پروردگار مهرپرور در من متجلی و قرآن را آوردم، مهربانی من از تجلی سرشت اوست، بدون آن سخت دل می شدم و شما از من دوری می جستید، من از سرشت و اراده الهی خود پیروی می کنم نه از نفس بدکنش نا آگاهان، ولی پیش از اراده به انجام کاری با شما مشورت می کنم، من و پیروانم با پرهیز از هر کژی، در راه مهر که اراده اوست پایدار خواهیم ماند، اراده به مهربانی از اراده اوست و به سوی او باز میگردد، من به او پشتگرم و راه مهر او را می پویم، ای باورمندان از سرشت مهربان الهی خودتان، قرآن و باورمندانی که دارای اراده مهربان الهی هستند پیروی کنید، و اگر در انجام کاری تردید داشتید آن را با سرشت الهی خودتان و قرآن مطابقت دهید تا نیک فرجام شوید، من چه ستمگران را تشویق و چه تنبیه نمایم، آنان خود باید که مهربانی را اراده کنند، هنگام رو در رویی با دشمن دل ما از اراده و مهر الهی لبریز بود و از پرشماری آنان نهراسیدیم و نفس بدکنش آنان نیز ما را ضعیف انگاشت و در نتیجه مهر و اراده الهی ما پیروز گردید و ما به دیدار پروردگارمان نایل خواهیم آمد، آنگاه که با اراده الهی خود با آنان برخورد میکردید وعده پروردگار مهرپرور را راست می گردانیدید و آنگاه که اراده هستی بخش الهی خویش را در ستیز با یکدیگر سست کرده و از دشمن روی گردانیدید، مورد آزمون واقع شدید، اراده ناباورمندان از نفس بدکنش است آنان از پیروزی های ما ناشاد و از شکست های ما شادمان می شوند، مرا با آنان که راه و رسم های گوناگون اختیار و از اراده و مهر الهی بی نصیب اند کاری نیست، آنان در رستاخیز نتیجه پیروی از نفس بدکنش خود را خواهند دید، از آنان روی به گردان همانا آنان ستمگری و رنج را بجای اراده و مهر پروردگار برگزیده اند، چرخه تکامل تجلی اراده پروردگار مهرپرور در انسان و بازگشت آن به سوی پروردگار هزار سال به طول می انجامد، آنگاه که سرشت و اراده الهی موسی متجلی گردید من در جمع گواهان نبودم، پیامبران پیش از من نیز با تجلی سرشت مهربان و اراده الهی خود نشانه هایی از پروردگار مهرپرور را به مردم ارائه نمودند، بدین سان یوسف با پیروی از سرشت و اراده الهی خود به فرزانگی، دانایی و توانگری رسید و این پاداش نیکوکاران است هرچند بسیاری از انسانها آن را در نمی یابند و لوط با سرشت الهی خود اراده کرد که تا زودا همه آنان ریشه کن شوند.
 سرشت و اراده الهی انسان از همان سرشت و اراده پروردگار مهرپرور است و ما دانش کمی از آن داریم، زمان تحول و تکامل انسان با سرشت و اراده الهی مانند زمان برهم زدن چشم است و کوتاهتر از آن، در آن شب سرشت مهربان و اراده و اختیار الهی در انسان تجلی می یابد و جانشینی پروردگار در او محقق می گردد، به روشنی در سرشت انسان دانایی و اراده الهی نهاده شده است، سرشت و اراده الهی انسان است که در پنهان و آشکار انسانها را برای نیکی و مهربانی همراهی و محافظت می کند، مگر آنکه آنان از نفس بدکنش خویش پیروی کنند، در انسانهای باورمند و نیکوکار اراده و سرشت الهی تجلی می یابد تا باورمندی و نیکوکاری را ترویج نمایند، انسان دارای اراده و اختیاری الهی است او با نیکی و مهربانی بدی را می زداید و رستاخیز خود را سرشار از زیبایی می سازد، چرا انتظار دارند که پروردگار مهرپرور و فرشتگان سوار بر ابرها بجای ایشان اراده کنند، حال آنکه اراده انسانها الهی است، نیکوکاران را پشتگرمی به سرشت الهی بسنده، اراده و اختیار الهی آنان رسنده، روزی آنان بیشمار و کردارشان اندازه دارد، هرکس بخواهد خود را برافرازد و به دیگران درباره رستاخیز پند دهد، باید که سرشت و اراده او را در خود متجلی سازد، اگر سرشت مهربان الهی شما نباشد، همه جز اندکی از نفس بدکنش خود پیروی می کردید، تصمیمات مهم را پیش از انجام با قرآن و یا آنان که سرشت مهربان و اراده الهی خود را متجلی ساخته اند مشورت کنید تا ژرفای آن فهم شود، اختلافات انسانها بخاطر برتری جویی و ستمگری آنان است و در رستاخیز داوری خواهد شد، آنگاه که انسانهای برخوردار شهرها به ستمگری گرایند همان زمان به نابودی شهرهای خود اراده نموده اند، آنان که با اراده و اختیار الهی خود به دیگران ستم می کنند سرانجامی زیانبار خواهند داشت.

نظرات کاربران