انسان از نیست به هست می‌آید و از هست به نیست بازمی‌گردد.
گروهی، زندگی را فریاد می‌زنند، مرگ را از یاد برده‌اند؛
گروهی، مرگ را می‌بینند، زندگی را از یاد برده اند؛
گروهی، نه زندگی و نه مرگ را نمی‌دانند، سرگردانند.
اینان، راهیاب نشده‌، هست را می‌جویند، راز را نمی‌یابند.
و اندکی، راه را یافته‌اند؛ زندگی را رفتنی و مرگ را آمدنی یافته اند؛
نه از این گریزان و نه به آن آویخته.
مرگ را دانسته‌اند، پس بی‌گزند شده‌اند؛
بودشان تهی است، پس بی‌کاست شده‌اند.
*****
:Notebook fifty
A person comes from Non-Being into Being, and from Being returns again to Non-Being. A person comes from Non-Being into Being, and from Being returns again to Non-Being. Some cry out for life with all their might, forgetting death entirely; some behold death at every turn, and so forget the taste of life; and some know neither life nor death— lost and wandering between both. These have not found the Way: they search for Being, yet the secret eludes them. And a few there are who have found the Way: they have seen life as fleeting, and death as ever-present. They flee not from life, nor cling to death. Because they have known death, they are free from harm; their being is emptied — how, then, could it ever be diminished? translation by AI