سرچشمه دانایی سرشتِ الهی است، دانشی که از این چشمه سیراب نباشد، تشنه می‌ماند، ستیزه ‌جو می‌گردد.
گنج بی پایان سرشتِ الهی است، ثروتی که از این گنج بی‌بهره باشد، سود نمی‌رساند، دزدیده می‌شود.
انسان کامل چشمه‌ی دانایی و گنجِ بی‌پایان را به مردمان نشان می‌دهد، پس جنگ و دزدی از میان آنان برخیزد.
فرزانه از دخالت در کارهای مردمان می‌پرهیزد و با بی‌کنشی برترین کنش ها را مردمان می‌آفرینند.
حاکم حکیم نیاز های مادی مردمان را فراهم می‌سازد، مردمان با سرشتِ الهی بهترین کارها را خود به انجام می‌رسانند.