ریشه، اصل و سرشتِ متعالی؛ مادر عالَم است، آفریننده‌ی هست از نیست و بی‌مرگ است.
سرشتِ ذاتی انسان؛ متعالی است، دانا، توانا و جاوید است.
سرشتِ متعالی انسان؛ هر زمان در کاری تازه است، فرسوده نمی‌شود، مانا است؛ هرچه بیشتر از آن برخوردار شوند، همچنان پُر می‌ماند؛ سّر بزرگ است.
آن‌گاه که سرشتِ ذاتی متجلی گردد؛ انسانِ کامل متولد می‌شود، یک می‌شود.