میانه‌روی انسان را از خطر دور می‌دارد.
نوک مدادت را چون زیاده تیز کنی، شکننده می‌شود.
کوزه چون پُر شود؛ آب بیهوده می‌شود.
دارایی که از اندازه بگذرد، دارنده نگهبان می‌شود.
کوچه ثروت و افتخار بن‌بست است، نیمه‌ی راه بهتر از تمام راه است.
اندیشمندان و خردمندان از هرچه رنگ تعلق پذیرد آزادند.
فرزانه چون کار را به پایان رساند، از آن کناره می‌گیرد.
شیوه سرشتِ ذاتی و متعالی این‌گونه است.