یک چرخ؛ از یک دایره و تعدادی محور که در مرکز بهم می‌رسند درست شده، ولی آنچه چرخ را مفید می‌سازد، یک فضایِ خالی از اجزاء آن است.
یک ظرف سفالین؛ از مقداری گل وَرز داده شده درست شده است، ولی آنچه ظرف را مفید می‌سازد، یک فضایِ خالی از اجزاء آن است.
یک اتاق؛ از تعدادی درب، پنجره، آجر و مقداری ملات درست شده است، ولی آنچه اتاق را سودمند می‌سازد، یک فضایِ خالی از اجزاء آن است.
یک انسان؛ از عناصر و عضو‌های گوناگون درست شده است، ولی آنچه انسان را مفید می‌گرداند، یک نیستِ اسرار آمیز و خالی از عضوهای آن است.
سرشتِ ذاتی انسان؛ آن نیستِ هستی بخش، آن ریشه، آن تهی، آن یکِ اسرارآمیز است.
پس اجزاء؛ برای بودن و تهی، خالی، نیست و هیچِ اسرارآمیز؛ برای مفید بودن است.
آیا اجزاء و بودهای هستی؛ نشانه‌ای از یک هیچ، یک نیست و یک نبودِ سودمند نیست؟