یک چرخ؛ از یک دایره و تعدادی محور که در مرکز بهم می‌رسند درست شده، ولی آنچه چرخ را مفید می‌سازد، یک فضایِ خالی از اجزاء آن است.
یک ظرف سفالین؛ از مقداری گل وَرز داده شده درست شده است، ولی آنچه ظرف را مفید می‌سازد، یک فضایِ خالی از اجزاء آن است.
یک اتاق؛ از تعدادی درب، پنجره، آجر و مقداری ملات درست شده است، ولی آنچه اتاق را سودمند می‌سازد، یک فضایِ خالی از اجزاء آن است.
یک انسان؛ از عناصر و عضو‌های گوناگون درست شده است، ولی آنچه انسان را مفید می‌گرداند، یک نیستِ اسرار آمیز و خالی از عضوهای انسان است.
سرشتِ ذاتی انسان؛ آن ریشه، آن نیستِ اسرارآمیز است.
پس اجزاء؛ برای بودن و نیستِ اسرارآمیز؛ برای مفید بودن است.
آیا اجزاء و بودهای هستی؛ نشانه‌ای از یک نیستِ اسرارآمیزِ سودمند نیست؟