رنگ‌ها که جلوه‌گری دارند، چون فراوان و بی‌نظم دیده شوند، دیدگان را آزار می‌رساند.
سازها که گوش‌نواز و دل‌پذیرند، چون فراوان و بی‌نظم شنیده شوند، گوش‌ را بد آهنگ می‌آید.
مزه‌ها که گوارا و خوشخوارند، چون فراوان و بی‌نظم چشیده شوند، چشایی را تباه می‌سازد.
کارها که هیجان‌آور و پرشورند، چون فراوان کرده شوند، خِرد را سبک می‌سازد.
تجمل و مدپرستی که زیبا، پرشکوه و دیریاب هستند، چون چیره گردند، عمر را فنا می‌سازد.
پس حکیم با خاموشی حواس، به سرشتِ ذاتی، به ریشه و یک باز می‌گردد؛ جایی که نَفَس‌اش با ریتم درختان هماهنگ می‌شود.