یک؛ ستونِ بنیادی دائو است.
ریشه را نمی‌توان دید.
سرشتِ ذاتی را نمی‌توان شنید.
یک را نمی‌توان بساوید.
سرشتِ ذاتی؛ بالا نیست، پائین نیست، پیش نیست، پس نیست، تاریک نیست، روشن نیست.
سرشتِ ذاتی؛ بی‌شکل است، بی‌صورت است، نام‌بردار نیست.
سرشتِ ذاتی؛ ژرف است، بی‌کران است، پژوهیده نمی‌شود.
سرشتِ ذاتی؛ نشانِ بی‌نشان است، جاویدان است.
سرشتِ ذاتی؛ همه‌ هست، هیچ است، ریشه است، یک است.
سرشتِ ذاتی؛ مهرآفرین است، توانا است، بی‌کنش است.
سرشتِ ذاتی؛ ازلی است، ابدی است، بی‌زمان است، بی‌مکان است.
با محو نفسِ بدکنش، با محو خود؛ سرشتِ ذاتی متجلی می‌گردد.