یک؛ ستونِ بنیادی دائو است.
ریشه؛ دیده نمی‌شود.
اصل؛ شنیده نمی‌شود.
یک؛ بساویده نمی‌شود.
سرشتِ ذاتی؛ بالا نیست، پائین نیست، پیش نیست، پس نیست، تاریک نیست، روشن نیست.
سرشتِ ذاتی؛ بی‌شکل است، بی‌صورت است، نام‌بردار نیست.
سرشتِ ذاتی؛ ژرف است، بی‌کران است، پژوهیده نمی‌شود.
سرشتِ ذاتی؛ نشانِ بی‌نشان است، جاویدان است.
سرشتِ ذاتی؛ همه‌ هست، هیچ است، ریشه است، یک است.
سرشتِ ذاتی؛ مهرآفرین است، توانا است، بی‌کنش است.
سرشتِ ذاتی؛ ازلی است، ابدی است، بی‌زمان است، بی‌مکان است.
با محو نفسِ بدکنش؛ سرشتِ ذاتی انسان متجلی می‌گردد.