بهترین رهبر آن است که در کارهای مردمان، دخالت نکند و مردمان او را نشناسند؛
سپس آن که مردمان، او را می‌شناسند و او را کرنش می‌کنند؛
سپس آن که مردمان، او را می‌شناسند و از او بیمناک هستند؛
سپس آن که مردمان او را می‌شناسند و از او گریزان هستند.
مردمان به رهبری که راستی ندارد، اعتماد نکنند.
رهبر فرهیخته، سخن نگوید و دخالت نورزد؛ پس مردمان بگویند؛ کارهایمان طبیعی و خود به خود به انجام می‌رسد.