سکوت؛ گویاترین سخنِ طبیعت است.
اگر توفان و رگبار، زبانِ طبیعت باشد؛ پس طبیعت، کم‌‌سخن است.
توفان دیری نپاید؛ پس انسان کم گوید و تند نگوید؛ بسیارگو و تندگو یاوه شوند.
پس سخن کوتاه؛ رها از سخن، آن‌که با دائو هم‌راه شود؛ راز شود، راه شود، شادمان شود، کارهای او کرده شود.
آنکه از نفسِ بدکنش پیروی کرد؛ گم شد.
آنکه از سرشتِ ذاتی، پیروی کرد؛ فره‌‌مند شد.
چون راستی رود؛ بی‌اعتمادی بازآید.