کاری که با سرشتِ ذاتی هم‌راه نباشد، یاوه می‌شود؛
پس رهبر؛ از راه و از ریشه پیروی می‌کند.
پس سلاح و ستمکاری واکنش‌ها دارد؛
هرکجا سپاهیان در یکدگر آویزند، ویرانی به بار آید.
جنگ‌ها مردمان را سوگوار، تنگدست و رنجور می‌سازد.
سردار شایسته، پس از پیروزی، جنگ را پایان دهد و درنگ کند؛
او خودستائی نمی‌کند؛
او خودبین نمی‌شود؛
او خودپرست نمی‌شود؛
او سنگدل و ستمکار نیست.
او به یاد دارد که پایان سرافرازی‌ها، سرنگونی‌ها است؛
هرآنچه با سرشتِ ذاتی و با راه هم‌راه نباشد، دیر نپاید.