مردمان را شناختن، هوشمندی است؛
خویشتن را شناختن، فراست است.
بر مردمان چیره شدن، زور است؛ بر خویشتن چیره شدن، شکوه است.
بی‌رشکی بر مردمان، توانگری است.
پایداری در راه، اراده است.
تکیه بر سرشتِ بنیادین، دیرپایی است؛
زیستن در دل مردمان ، زندگیِ جاویدان است.