سوره القصص

وأوحينا إلى أم موسى أن أرضعيه فإذا خفت عليه فألقيه في اليم ولا تخافي ولا تحزني إنا رادوه إليك وجاعلوه من المرسلينَ

برداشت از آیه :و مادر موسی با پشتگرمی به اراده و سرشتِ الهیِ خود او را شیر‌داد، و چون بر جان او بیمناک شد، با شجاعت و بی‌اندوه او را بر روی آب روانه ساخت، او باور داشت که موسی به‌سویش باز‌خواهد‌گشت و پیام‌آورِ راهِ مهرِ پروردگار مهرپرور خواهد‌شد.

روشنگری:اراده الهی در انسانهای باورمند و نیکوکار آنان را به درجه احسن تقویمی و پیامبری می رساند.

قال رب إني ظلمت نفسي فاغفر لي فغفر له إنه هو الغفور الرحيمَ

برداشت از آیه :موسی نفس بد کنش خویش را سرزنش نمود و به سرشت الهی و مهربان خود گفت؛ من ستم کرده ام، باید که با نیکی آن را جبران کنم و چنین کرد.

روشنگری:نمونه ظلم در آیه: پشیمانی از ستمگری و کارهای نادرست، باعث پوشش و محو آثار ستمگری و کارهای نادرست در رستاخیز می شود.
ظلمت نفسی = ستم = راه مهر پروردگار مهرپرور را نپیمودن، بر خود ستم کردن.

وما كنت بجانب الغربي إذ قضينا إلى موسى الأمر وما كنت من الشاهدينَ

برداشت از آیه :آنگاه که سرشت و اراده‌ی الهی موسی متجلی گردید من در جمع گواهان نبودم.