سوره الروم

أولم يتفكروا في أنفسهم ما خلق الله السماوات والأرض وما بينهما إلا بالحق وأجل مسمى وإن كثيرا من الناس بلقاء ربهم لكافرونَ(8)

برداشت از آیه :چه بسیارند آنان که دیدار پروردگارشان را در رستاخیز انکار می کنند، آیا آنان تفکر نمی کنند که هدف از آفرینش آسمان ها و زمین و هستی برای مدتی محدود چه می باشد؟

ولم يكن لهم من شركائهم شفعاء وكانوا بشركائهم كافرينَ(13)

برداشت از آیه :در رستاخیز ستم‌کاران از همتایان همراهی نیابند و از آنان روی‌گردان شوند.

ومن آياته أن خلقكم من تراب ثم إذا أنتم بشر تنتشرونَ(20)

برداشت از آیه :و این از نشانه‌هایِ پروردگارِ مهرپرور است که همه‌یِ انسانهایِ پراکنده بر رویِ زمین از کالبدی ناچیز آفریده شده‌اند.

روشنگری:برداشت مفهومی از آیه 20 سوره روم و آیات بعدی تا آیه 28 سوره روم با توجه و دقت در مفهوم آیه 29 و بویژه آیه 30 سوره روم به دست خواهد آمد.

فأقم وجهك للدين حنيفا فطرت الله التي فطر الناس عليها لا تبديل لخلق الله ذلك الدين القيم ولكن أكثر الناس لا يعلمونَ(30)

برداشت از آیه :افسوس بسیاری در‌نمی‌یابند که سرشتِ همیشه پاک و همیشه بیدارِ انسان، همان سرشتِ پروردگارِ مهرپرور است و راه و رسم برخاسته از آن استوار خواهد ماند.

روشنگری:دین، راه و رسم و آئینِ منتخبِ سرشتِ الهیِ انسان( دین الله) است. مهربانی(ملائکة الله) و یا ستمکاری( نفس بدکنش/شیطان) را انسان به کمک اراده‌ی الهیِ خود (امرالله) انتخاب می‌نماید.
منشاء سرشتِ الهی انسان (فطرة الله) است که در هنگام آفرینش در وی دمیده شده است( روح الله).
تجلیِ سرشتِ الهی در انسان(اذن الله) است.
مجموع کنش‌های بالا، راه و آئینِ مهرِ پروردگارِ مهرپرور (صراط الله/صراط مستقیم) است.
للدين حنيفا = راه و رسم پاک.
الدين القيم = آئین استوار.
فطرت الله = سرشتِ مهربانِ پروردگار مهرپرور.
در قرآن از آیه 31 تا آیه 34 سوره بقره، آیه 70 الاسراء، آیه 14 سوره المؤمنون، آیه 72 سوره ص، آیه 30 سوره الروم، آیه 72 احزاب، آیه 39 نجم، آیات 14 و 15 قیامت، آیه 6 انشقاق، آیه 8 شمس، آیه 4و5 تین، آیات 6،7،8 زلزله، آیه 6 عادیات، رتبه های اعطایی به انسان را نام می برد:
1- انسان را جانشین خود بر روی زمین معرفی می‌کند.
2- فرشتگان را از شناخت کامل انسان عاجز قلمداد می‌کند.
3- با آموزش اسماء دانایی انسان را به کمال می‌رساند.
4- افزونی دانایی انسان را نسبت به فرشتگان به نمایش می‌گذارد.
5- فرمود تا فرشتگان انسان را ستایش نموده و در خدمت او قرار‌گیرند.
6- فرمود فرزندان آدم را گرامی داشته و بر بسیاری برتری بخشیده است.
7- پروردگار مهرپرور خشکی و دریا را تحت سلطه فرزندان آدم قرار داد و چیزهای پاکیزه را روزی او نمود.
8- پروردگار بخاطر کمال خلقت انسان برخود درود و آفرین می‌گوید.
9- پروردگار پس از آفرینش اولیه انسان از روح خود در انسان می‌دمد.
10- پروردگار انسان را بر سرشتِ مهر خویش آفریده است.
11- انسان کوچک اندام چه شجاع و پرتوان است، او اراده و سرشت الهی را که عظمت کهکشانها در برابرش ناچیز است را با خود دارد.
12- فرمود انسان هرچه را بخواهد از راه تلاش به دست آورد.
13- فرمود انسان بر درون خود آگاه است.
14- فرمود انسان حتی آنگاه که بهانه می‌تراشد، بر درون خود آگاه است.
15- فرمود اگرچه با رنج و تلاش فراوان، لیکن انسان به پروردگارش خواهد رسید.
16- اختیار بدکاری و نیکوکاری در وجود انسان بنا نهاده شده است.
17- آفرینش انسان نیکو ترین مرتبه از آفرینش هستی است.
18- اما همین انسان نیکوترین مرتبه، به پست ترین مرتبه آفرینش نیز فرو می‌افتد.
19- در روز رستاخیز هر کس به اندازه وزن ذره ای نیکی کرده آن را خواهد دید ، و هرکس به اندازه وزن ذره ای بدی نموده آن را خواهد دید.
20- و با این همه انسان در برابر پروردگارش ناسپاس است.