سوره الشوری

فاطر السماوات والأرض جعل لكم من أنفسكم أزواجا ومن الأنعام أزواجا يذرؤكم فيه ليس كمثله شيء وهو السميع البصيرَ(11)

برداشت از آیه :پروردگار مهرپرور شنوا و بينا است و همانندی ندارد، او هستی را آفرید و برای ادامه نسل انسان‌ها و حیوانات آن‌ها را نر و ماده قرار داد.

شرع لكم من الدين ما وصى به نوحا والذي أوحينا إليك وما وصينا به إبراهيم وموسى وعيسى أن أقيموا الدين ولا تتفرقوا فيه كبر على المشركين ما تدعوهم إليه الله يجتبي إليه من يشاء ويهدي إليه من ينيبَ(13)

برداشت از آیه :بدون هیچ اختلافی راه و رسم سرشتِ مهربانِ الهیِ من، یکسان با راه و رسم الهیِ نوح و ابراهیم و موسی و عیسی است، آنان راهیاب و پیرو سرشتِ الهی خود بودند هرچند ستمکاران را ناخوش آید.

أم لهم شركاء شرعوا لهم من الدين ما لم يأذن به الله ولولا كلمة الفصل لقضي بينهم وإن الظالمين لهم عذاب أليمَ(21)

برداشت از آیه :مقرر فرمود تا زمان مرگ و رستاخیز، انسان راه و رسم خود را با پیروی از سرشتِ الهی و دوری از نفسِ بدکنش برگزیند، به درستی که ستمگران را رنج و درد فراوان در پیش است.

روشنگری:برداشت مفهومی این آیه با توجه با مفهوم آیات پیش و پس آیه نگارش گردیده است.

فإن أعرضوا فما أرسلناك عليهم حفيظا إن عليك إلا البلاغ وإنا إذا أذقنا الإنسان منا رحمة فرح بها وإن تصبهم سيئة بما قدمت أيديهم فإن الإنسان كفورَ(48)

برداشت از آیه :پیامِ سرشتِ الهیِ من این است که انسان آزاد آفریده شده و به سببِ آن باید که شادان باشد، ناشادی از نفسِ بدکنش است که انسان را به بند می‌کشد.

وما كان لبشر أن يكلمه الله إلا وحيا أو من وراء حجاب أو يرسل رسولا فيوحي بإذنه ما يشاء إنه علي حكيمَ(51)

برداشت از آیه :مقرر فرمود تا انسان سخنِ پروردگارِ مهرپرور، بلند‌مرتبه و فرزانه را تنها از راهِ تجلیِ سرشتِ الهیِ خود و یا از پیامِ پیامبران بشنود.

روشنگری:و پروردگار مهرپرور آنگاه که انسان را آفرید از فطرت و سرشتِ خود در وجود وی نهاد و فرشتگان را در خدمت او قرار داد و از روح خود در او دمید.
انسان با مهربانی و دوری از نفسِ بدکنش، سرشتِ الهیِ خود را متجلی می‌سازد و پیامبران نیز انسان‌های احسن تقویمی هستندکه سرشتِ الهی خود را هویدا ساخته و با پرودگار مهرپرور همراه(شفیع) شده و سخن او را می‌گویند و می‌آفرینند.

وكذلك أوحينا إليك روحا من أمرنا ما كنت تدري ما الكتاب ولا الإيمان ولكن جعلناه نورا نهدي به من نشاء من عبادنا وإنك لتهدي إلى صراط مستقيمَ(52)

برداشت از آیه :درحالی‌که باورمند نبودم و کتابی را نمی‌دانستم، به‌سوی نیکوکاری، راهِ پروردگارِ مهرپرور رهسپار شدم و این‌چنین بود که نورِ سرشت و اراده‌ی او در من متجلی و انسان‌ها را به باورمندی، نیکوکاری و رستاخیز رهنمون‌ شدم.

روشنگری:وحی= اراده پروردگار مهرپرور که بر دل انسان‌های احسن تقویم متجلی می‌گردد(سوره نجم آیات 1 تا 18 و سوره نساء آیه 163)
وحی = ندایی الهی که بر دل مادر موسی وارد شد( سوره طه آیه 38) و ندایی الهی که بر دل یاران(حواریون) عیسی رسید( سوره مائده آیه 111)
وحی = القائات ذهنی و فکری مردم به یکدیگر( سوره انعام آیات 112 و 113)
وحی = مشیت، سرشت، طبیعت و خلقت الهی در هر یک از مخلوقات هستی(سوره زلزله آیه 5 و سوره فصلت آیه 12 و سوره نحل آیه 68)
وحی = گیرنده وحی هیچ مشخصه ظاهری جسمانی که وی را نسبت به سایر انسان‌ها متمایز کند ندارد(سوره انعام آیه 93 و سوره کهف آیه 110)
وحی = ندا یا اراده‌ی پروردگار مهرپرور برای انجام کاری( سوره انفال آیه 12)
وحی = سوره شوری آیه 52: وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ رُوحًا مِنْ أَمْرِنَا مَا كُنْتَ تَدْرِي مَا الْكِتَابُ وَلَا الْإِيمَانُ وَلَكِنْ جَعَلْنَاهُ نُورًا نَهْدِي بِهِ مَنْ نَشَاءُ مِنْ عِبَادِنَا وَإِنَّكَ لَتَهْدِي إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ ﴿۵۲﴾ بر مبنای این آیه وحی یا ندایی که از سوی پروردگار بر پیامبر رسید از جنس روح یا جان و دانایی است که با ویژگی امر یا اراده همراه است، این نوع وحی یعنی دمیدن روح یا جان پروردگار، نخستین بار در نوع بشر(آدم) دمیده شده است، این تجلی از جنس دانایی و جان یافتن است و صاحب خود را صاحب اختیار، دانا و توانا می‌سازد(مسجود فرشتگان) .(سوره حجر آیه 29)فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ ﴿۲۹﴾

صراط الله الذي له ما في السماوات وما في الأرض ألا إلى الله تصير الأمورَ(53)

برداشت از آیه :راه او که هستی از آنِ اوست و همه‌ی کارها به‌سوی او بازمی‌گردد.